Lisette Schrijft: Slechte dagen

Voor Nina, maar ook voor ons als gezin, waren de slechte dagen de eerste jaren vooral de opnamedagen. Vooral opnames op de meest ongelukkige momenten zoals Sinterklaas, Kerst, Pasen, verjaardagen of tijdens vakanties. Af en toe vroegen wij ons wel af hoe we dit toch altijd weer voor elkaar kregen. Maar hiermee is ook een grote angst ontstaan bij de kinderen rondom speciale dagen. Want bij het eerste kuchje van Nina denkt iedereen meteen: daar gaan we weer. Gelukkig is dit al twee jaar niet meer het geval geweest. Nina heeft nog steeds slechte dagen. Maar met de nodige medische apparatuur in huis, kunnen wij dit soort slechte dagen thuis opvangen. En Nina wordt gelukkig lichamelijk steeds sterker en weerbaarder, waardoor deze slechte dagen elk jaar iets minder vaak voor komen.

Anders

Nu zijn de slechte dagen vooral als Nina verdrietig is. Ze voelt zich eenzaam omdat zij anders is. Anders dan haar klasgenoten. Nina heeft zelf geaccepteerd dat zij anders is en niet alles kan wat haar klasgenootjes kunnen. Klasgenoten accepteren dat helaas niet altijd. Zo vinden sommigen het bijvoorbeeld niet eerlijk dat Nina bij een fietsrace een nieuwe (driewiel)fiets heeft en zij een oud barrel. Een oud barrel dat tijdens de les zelf in elkaar geknutseld is, wat Nina dan weer niet lukte. Ze willen Nina niet in het groepje hebben bij gym, want dan verliezen ze altijd. Want Nina is niet zo snel, heeft minder evenwicht, laat nog wel eens de bal vallen of uitgaan. Sommigen zijn jaloers zijn dat Nina zo vaak school mag missen. Zich niet realiserend dat Nina dan naar het ziekenhuis moet, lang in de file staat en allerlei nare onderzoeken of saaie gesprekken moet voeren. Gelukkig neemt school dit heel serieus en zijn wij hierover goed met elkaar in gesprek. De aanpak is helaas niet zo eenvoudig.

Nina past zich langzaam aan in deze situatie. Ze accepteert dat zij anders is dan haar klasgenoten én dat haar klasgenoten haar negeren en niet samen met haar willen zijn, omdat zij anders is. Hierdoor komt Nina niet meer elke dag huilend thuis en lijken de slechte dagen ook hierover weer minder te worden.

Nu zijn de slechte dagen vooral als Nina verdrietig is. Ze voelt zich eenzaam omdat zij anders is. Anders dan haar klasgenoten.

Boemeltje

En zo realiseren wij ons dat die stomme kinderkanker, die zeven jaar geleden ons huis binnen stormde, nog steeds met ons doordendert. Wel heeft de intercity plaats gemaakt voor een boemeltje. Deze trein sukkelt door over de spoorbaan, Want de kinderkanker is nog niet voorbij, maar stabiel met medicatie. De gevolgen van de kinderkanker hebben we steeds beter in het vizier, maar ze blijven helaas aanwezig. Af en toe lijkt de trein even zijn koers te wijzigen, maar stoppen doet hij niet.

Voor de Kanjerketting is een mooie groene kraal die staat voor een slechte dag. Op dit moment zouden wij een hele ketting vol groene kralen kunnen rijgen voor al die verdrietige schooldagen. Maar gelukkig zijn wij meester geworden in het genieten van de kleine dingen. We proberen deze slechte dagen, zo goed als dat gaat, af te wisselen met mooie momenten.

Lisette, mama van Nina