Lisette Schrijft: MRI

De MRI-scanner is een grote buis waar je inligt en die ongelofelijk veel herrie maakt. Ook moet je best een tijd stil liggen. In de eerste jaren was dat bij Nina gemiddeld 45 minuten. Een flinke uitdaging voor zo’n kleine meid dus. De allereerste keer kon Nina niet meteen in de MRI-scanner. Omdat ze onder narcose de MRI in zou gaan, moest ze nuchter zijn. Daarom verbleven wij een nachtje in het ziekenhuis.

Stil liggen

Ik kan mij ook nog die keer herinneren dat er van Nina met spoed een MRI-scan gemaakt moest worden. Er was geen tijd was voor een narcose. Dus wat deed ik? Ik ging samen met haar in de MRI-scanner om bij haar te zijn. Om te zorgen dat zij stil bleef liggen en niet in paniek raakte van de geluiden. Wat Nina ongelofelijk goed deed, alsof zij zelf aanvoelde dat zij muisstil moest zijn en blijven. En omdat Nina dat die keer zo goed deed, probeerden wij vanaf haar vierde jaar zonder narcose de MRI-scanner in te gaan.

Weer iets wat moet

Gelukkig hebben ze hier in het Prinses Máxima Centrum een mooie oplossing voor: ‘film kijken terwijl je in de MRI-scanner ligt’. Via een spiegel over je hoofd, kan je dan het geprojecteerde scherm op de muur achter de MRI-scanner zien. Alleen wil Nina de scanner daarna niet meer uit, want de film is dan nog niet afgelopen. Maar ondanks dat Nina film kan kijken, voelt zij spanning. Haar Port-a-cath moet aangeprikt worden voor het toedienen van contrastvloeistof. En ondanks het filmpje moet zij best een tijd stil liggen. Het is vooral weer iets wat zij MOET. Niet haar broers, niet haar klasgenoten, maar zij MOET dit dan weer ondergaan.

De mensen om ons heen feliciteren ons vaak met deze uitslag. Voor ons voelt het niet als een feestje. Wij voelen opluchting, we tekenen weer voor drie maanden bij.

Geen jubelstemming

Ik en haar vader vinden het ook spannend, maar dan vanwege de uitkomst. In de eerste jaren na haar diagnose hebben we vaak genoeg slecht nieuws gehad. Nu is het gelukkig alweer een tijd stabiel. De mensen om ons heen feliciteren ons vaak met deze uitslag. Voor ons voelt het niet als een feestje. Wij voelen opluchting, we tekenen weer voor drie maanden bij. Want zolang die stoute bal daar nog steeds zit, en telkens behandeld moet worden, is er van een jubelstemming geen sprake.

Een ronde gele kraal

Voorlopig MOET ze dus nog steeds elke drie maanden voor controle naar het Prinses Máxima Centrum. Elke keer wordt er weer een MRI-scan van haar hoofd gemaakt. In het begin gebeurde dit zelfs vaker. Alles bij elkaar opgeteld heeft ze al zo’n  dertig keer in dat apparaat gelegen! Heel wat voor een meisje van 9 jaar.  Met af en toe dikke tranen van te voren en ook wel achteraf. Maar in het Prinses Máxima Centrum hoor je haar niet klagen, niet mopperen. Het is alsof zij haar masker opzet en alles krachtig en dapper doorstaat. En dat verdient natuurlijk een mooie kraal voor aan de Kanjerketting. Een ronde gele. Voor elke beeldvormend onderzoek mag Nina deze aan haar ketting rijgen.

Lisette, mama van Nina