Blog Lisette: trots op de juf

Terwijl wij met Nina veel in het ziekenhuis waren voor onderzoek en later de operatie, gingen de jongens gewoon naar school.  Patricia, die ontzettend geschrokken was van dit nieuws, vertelde dat zij het heel belangrijk vond dat onze oudste op school ‘gewoon’ kind kon zijn en plezier had. Samen met zijn jongere broer Max heeft Dex het aan zijn klasgenoten verteld. Juf vond het fijn dat wij haar als ouders goed op de hoogte hielden van wat er speelde en wat dit met Dex en later ook bij Max deed, waardoor zij hier op kon inspelen. 

Praten of niet

Patricia vertelde dat zij bewust met Dex en Max bezig was. Ze vroeg zich af: hoe gaat het met hem? Wil hij ergens over praten of juist niet? Zij wilde graag weten hoe het met hem ging, maar vond het nog belangrijker dat hij zich prettig voelde op school en misschien wel even niet herinnerd wilde worden aan de thuissituatie. Ze vond het belangrijk dat Max wist dat hij bij haar terecht kon, maar dat het ook helemaal goed was als hij er niks over wilde delen. 

Leuke en spannende dingen

Vervolgens kwam Nina bij haar in de klas. Voor Patricia was het prettig dat zij al goed op de hoogte was van de gezondheid van Nina en wat dit met ons als gezin deed. Hier kon zij in de klas dan weer op inspelen en Nina iets laten vertellen of laten zien, ook over de leuke dingen die er soms waren. Zoals Nina haar Make a Wish dag. Het was ook spannend. Want hoe verloopt het met haar gezondheid? Hoe regelen we dat in de klas? En stel nou dat er op school iets met Nina gebeurt, hoe vang ik dat als juf open hoe neem ik de andere kinderen hierin mee? Iets wat ik als moeder elk jaar weer van de nieuwe leerkracht van Nina te horen krijg.

Ik denk dat het ontzettend belangrijk blijft dat leerkrachten aan ouders, de brussen en aan het zieke kind durven te vragen hoe het gaat en wat zij eventueel kunnen doen.

Klasgenootjes

Als Nina opgenomen was in het ziekenhuis, begon de juf daar de dag mee. En ook al zaten de meeste kinderen al vanaf groep 1 bij Nina in de klas, toch schrokken ze daar altijd weer van. Als ze Nina via KlasseContact even konden zien, gaf dat de klasgenootjes rust. Een van de kinderen riep: “ze leeft gelukkig nog”. En op zulke momenten besefte de juf hoe het voor de klasgenootjes moet zijn. Zij horen kanker en denken direct aan hun opa/oma met kanker en dat deze misschien wel is overleden of heel erg ziek is. En als Nina dan weer op school was, was zij ook weer gewoon klasgenoot. Iets wat Nina ook niets liever wil zijn! 

Goed doel

Wat wij als ouders zo extra aan deze juf waarderen, is haar inzet voor het goede doel: ze heeft geld opgehaald voor meer onderzoek naar kinderkanker. Zij vertelde mij: ‘als je je eigen dromen en behoefte aan mooie uitdagingen kan koppelen aan een goed doel wat heel dichtbij je staat, moet je dat gewoon doen!’ En zo schaatste zij over de Weissensee en ze liet zij zich 48 uur opsluiten om naar één en hetzelfde kerstnummer te luisteren. Nina is daarbij haar motivatie. Zij en haar broers zijn tijdens zo’n actie super trots op hun juf! 

Een briefje van Nina om haar juf succes te wensen

En terwijl ik dit blog schrijf en mijn gedachten ook weer terug gaan naar de afgelopen jaren, realiseer ik mij als moeder van Nina nog meer dat ook leerkrachten van het kind met kanker en hun  brussen, en de klasgenoten betrokken zijn bij het kind met kanker. Ik denk dat het ontzettend belangrijk blijft dat leerkrachten aan ouders, de brussen en aan het zieke kind durven te vragen hoe het gaat en wat zij eventueel kunnen doen. Ook is het heel belangrijk dat er in de klas van de brussen en het zieke kind, aandacht gegeven wordt aan wat kinderkanker is. De leerkracht moet daarbij niet vergeten worden. Dat er ook voor de leerkracht aandacht vanuit school is, voor hoe het voor hen is.

Lisette, mama van Nina
 

Als je kinderkanker hebt (gehad) is school belangrijk. Het is de link met de ‘normale wereld’. School geeft houvast, structuur en toekomstperspectief. En daarmee hoop. Ook kinderen die niet meer beter kunnen worden, willen vaak, als het even kan, nog naar school. 
Voor leerkrachten is dat ook een zoektocht. Want hoe begeleid je een leerling die kanker heeft (gehad), brussen en klasgenoten? Hoe ga je om met je eigen emoties? Het lesmateriaal en de informatie op de website van Vereniging Kinderkanker Nederland kunnen je helpen bij de begeleiding van je zieke leerling, je klas en eventuele brussen die bij je op school zitten, ook als je leerling niet meer beter kan worden. Zie: https://www.kinderkankernederland.nl/informatie/thema-s/onderwijs